Great.az
» » Kohne mektublar - Ramiz Rovsen
» » Kohne mektublar - Ramiz Rovsen

    Kohne mektublar - Ramiz Rovsen


    Kohne mektublar - Ramiz Rovsen

    Xəbər gələr daha ömrün qışından,
    Soyuyursan -
    saçlarına qar düşər.
    Ancaq köhnə kitabların içindən
    Hərdən-hərdən
    köhnə məktublar düşər.

    Əyilərsən, götürərsən gizlicə,
    boylanarsan -
    arvad-uşaq görməsin.
    Çəkilərsən otağın bir küncünə,
    gizli-gizli oxuyarsan hər sözü.

    Bu nə sevgi məktubudu, ilahi,
    indiyəcən ağrıyır hər sözü də.
    Yazan qızın nəydi adı, ilahi?
    Yaddan çıxıb sifəti də, üzü də.

    Oxuduqca lal sətirlər səslənər,
    Yavaş-yavaş səsi düşər yadına.
    Bir hərfdən - qaşı düşər yadına,
    Bir hərfdən - gözü düşər yadına.

    O gözlərdən yadigartək varaqda
    Göz yaşının ləkəsini görərsən.
    Birdən donu xışıldayar otaqda,
    Pəncərədə kölgəsini görərsən.

    Diksinərsən, boylanarsan qapıya;
    "o kölgəni arvad-uşaq gördümü?!"
    Tez məktubu atarsan külqabıya,
    yandırarsan hər sözünü, sətrini.

    Sözlər yanar - kağızı da yandırar,
    Sözlər yanar - o qızı da yandırar.
    Sözlər qaçar o alovun içindən,
    Sən baxdıqca -
    basar səni soyuq tər.
    Sıra-sıra qara qarışqalartək
    Qaçıb gedər qara-qara hərflər.

    Təkcə o qız qaça bilməz bu oddan.
    Bir quş olub uça bilməz bu oddan.
    O qız yanar o alovun içində,
    Göyə qalxar o alovun dilləri.
    O alovun dillərinə sarmaşıb
    Yanar, yanar uzun-uzun telləri.
    Yanar bir vaxt saçlarını oxşayan
    Uzun-uzun barmaqları, əlləri.

    O qız yanar -
    ərşə çıxar tüstüsü,
    Kağız yanar -
    külqabıda küllənər.
    Qəfil birdən
    külqabının içindən
    Yerə düşüb bir üzük diyirlənər.

    Lap özünü itirərsən-baxarsan,
    O üzüyü götürərsən-baxarsan;
    Bu üzüyü axı harda görmüsən?
    Bu üzüyü görməmisən bəlkə heç.
    Sən o qıza haçan üzük vermisən?
    na üzük verməmisən bəlkə heç.

    Arvadın da qəfil girər qapıdan:
    - Əlindəki nədi? - deyər.
    - Üzükdü.
    - O üzüyü nə yaxşı ki tapmısan,
    neçə vaxtdı, itirmişdim, gəzirdim.

    Sonra gələr, səndən alar üzüyü:
    - Bunun rəngi niyə belə qaralıb?
    Barmağına güclə salar üzüyü:
    - Elə bil ki, bir balaca daralıb.

    Külqabıdan tüstü qalxar hələ də,
    o məktubub külü hələ işarar.
    Maddım-maddım durub baxar arvadın,
    o tüstüdən bir cüt gözü yaşarar.

    - Heç olmasa pəncərəni aç, - deyər,-
    burda necə oturmusan sən, necə?!
    Bu nə yanıq qoxusudu, ilahi,
    elə bil ki, adam yanıb indicə...


    -Ramiz Rovsen


    Похожие новости



Полезные советы
Здоровье и Красота


Мужской и Женский мир
Фото новости

Нажмите ««Нравится»», чтобы читать нас на   Facebook
Bağla
Нажмите ««Нравится»», чтобы читать нас на   Facebook